niedziela, 31 marca 2013

Dzień, w którym pękło niebo.

Czasami kłamię kiedy pytasz czy jest dobrze.





Nic tak nie boli jak widok osoby, którą nadal kochasz i wiesz, że już nigdy nie będzie twoja.






Jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy







Wiele osób ma ciężko i wiele osób ma problemy. Tylko, że jedni sobie z nimi radzą, a drudzy nie.







Czasem wystarczy chwila by zapomnieć o życiu, a czasem nie wystarcza życia, by zapomnieć o jednej chwili.






A tak poza tym, to wcale nie jest okej. Nie jest okej. Cześć





Mam doła większego niż odległość między niebem a piekłem.








Im bardziej chcesz zapomnieć, tym bardziej pamiętasz.






To cholerne uczucie gdy za dobre intencje i za pomoc dostajesz kopa w dupe.






Kiedy ktoś nie docenia twojej obecności pozwól mu poczuć, jak to jest bez ciebie.






Może kiedyś zrozumiesz, że mój chłód jest najgłośniejszym wołaniem o twoje ciepło.

1 komentarz:

  1. To, co piszesz jest piękne.
    Twoje teksty biorą za serce.
    Niektóre z nich opisują troszkę mnie.
    Ja też nie mam kolorowego życia i wszystko w nim jest bez sensu.

    Jestem wierną fanką twoich blogów :)

    Megan Rosse

    OdpowiedzUsuń